Stolarstwo artystyczne to wyrób i renowacja mebli, jako sprzętów użytkowych przeznaczonych do wyposażenia wnętrz oraz wyrób i renowacja stałych elementów wyposażenia wnętrz, jak schody, boazerie, drzwi, kontuary, szynkwasy.
Wyroby te oprócz cech użytkowych, jak w tradycyjnym stolarstwie, posiadają też walory dekoracyjne i reprezentacyjne, w zależności od skomplikowania konstrukcji, ornamentów, sposobów wykończenia, użytych narzędzi czy materiałów.
Istnieje kilka sposobów wykończenia powierzchni mebla, czy innego drewnianego elementu wyposażenia wnętrz:
- z widocznym podłożem, czyli z odkrytą strukturą lub pokrytą przezroczystą substancją typu wosk, lakier, politura,
- z niewidocznym podłożem, czyli z zakrytą strukturą lub pokrytą kryjącą substancją poprzez malowanie, czyli polichromię, emaliowanie lub lakowanie,
- specjalne - laminowanie, lazurowanie, złocenie, okleinowanie, czyli fornirowanie,
- intarsja – technika zdobienia drewna innymi rodzajami drewna i innej strukturze lub barwie, czy tonacji,
- markieteria, inkrustacja – zdobienie drewna poprzez nabijanie kawałków metalu, kamienia, kości słoniowej, masy perłowej, masy rogowej, czyli szylkretu.
Działania związane z wyrobem, konserwacją i restauracją wyrobów stolarstwa artystycznego mają swe źródło nie tylko w znajomości historii sztuki, chemii i wielu kierunkach rzemiosła artystycznego. Powinny być uzupełnione zdolnościami manualnymi twórcy, jego kunsztem i solidnym warsztatem.
Na przestrzeni wieków widoczny był ścisły związek między artystami, rzemieślnikami i ich zleceniodawcami. Harmonia struktury mebla i jego ornamentów, powinna świadczyć o poziomie pracy zespołowej i ciągłej relacji pomiędzy funkcją użytkową i walorami artystycznymi.